Niets aan de hand
met de net begonnen hoteldag.
Geen licht dat te vroeg
door de gordijnen glijdt,
als een strijkage bij de rekening.
Geen valse fractie van een seconde
die een werkdag suggereert.
Geen wijzer die dronken
naast het streepje van zes valt.
Al zou je dan gaan twijfelen
en eerst je ogen nog eens uitwrijven.
Alleen het misplaatst geweld
van ijskoud water. Een oude douche
die zichzelf op temperatuur brengt.
Traag. En de geur van een milde scrub
met handdoek. Ruw.
En je blik, zacht, door het raam.
Niets aan de hand
wanneer je lonken wil
naar de militairen die patrouilleren
in de schaduw van platanen
die sssssssssttttt zeggen.