BART STOUTEN

maandag 10 juli 2017

muziek met urenlang dezelfde beat
mag voor mijn part meteen gedeletet

zo’n gedreun door de muren te aanhoren
is erger dan de terreur van drillen en boren

dit zijn andere tijden, net wat u zegt
maar ’t maakt me triest, mijn goeie recht

en wat zou de andere kant ervan denken
als ik hen een luid klavecimbel zou schenken?

PS Ik zal het niet doen
en geef iedereen een zoen

Lucienne Stassaert in de 'Mededelingen' van H.-Floris Jespers, over mijn nieuwe boek:

À la recherche de l'ange perdu

Bidden om verboden vruchten is een magistrale roman. Er is moed voor nodig om vandaag een roman te schrijven waarin het verlies en het opnieuw ontdekken van een geloof een van de
hoofdthema's vormt met daarbij de invloed van klassieke muziek op zowel zijn leven en zijn werk. Al in zijn voorwoord geeft hij die symbiose toe: “Hij had bij zichzelf een merkwaardig fenomeen
vastgesteld. Begon hij een verhaal te vertellen, dan moest hij, nog voor hij enkele zinnen ver was, toch altijd aan muziek denken.” De zes hoofdstukken en evenzovele 'preludio's' – die achter na elke
hoofdstuk komen – vormen samen een opklapbaar retabel met in het midden de hoofdthematiek verdeeld oer vier personages en links en rechts de onontbeerlijke aanwezigheid van de muziek die
voor eenheid zorgt. Wanneer je de hoofdstukken met fuga's zou kunnen vergelijken die voortdurend gevarieerd worden
en met o.a. J. S. Bach als de verwekker van een overtuigende symbiose, dan voelt elk intermezzo of preludio telkens een terugblik toe op een verleden dat stevig wordt geanalyseerd; af en toe kondigen die een zicht op de toekomst aan. De kern van deze roman is echter de verwantschap én het verschil
tussen een verliefde vriendschap voor een vrouw en de homoseksualiteit van de hoofdpersoon. Het is niet minder dan een krachttoer dat Bart Stouten erin geslaagd is om al deze verschillende elementen naadloos met elkaar te verbinden. Vriendschap of “die muzikale wereld van gedeelde genegenheid” wisselt af met het zoeken naar “een gedroomde spirituele opgang”. Over de eisen die een dergelijke polyfonische structuur aan de auteur stelt, zegt hij het volgende: “Als taal muziek wil
zijn moet ze een melodie neerleggen, een structuur compleet maken”. Daarin is hij volkomen geslaagd. Het verhaal dat de nodige onverwachte gebeurtenissen bevat, oftewel een boeiende plot, wordt afgerond met: “Had hij niet ervaren dat ook in een boek melodieën en thema's hun weg zochten doorheen een plot, allerlei strikte regels dienden te volgen en zelf opgelegde beperkingen van plot en structuur moesten accepteren?”
Dit boek is een niet te missen kans om een een roman te lezen met zowel elitaire als minder verheven overpeinzingen over de zin van een bestaan waaruit God is verdwenen en met als voldongen troostprijs de verschijning van een engelachtige figuur, meer visioen dan werkelijkheid maar die een niet te onderschatten invloed zal blijven uitoefenen op het leven van de hoofdpersoon.
Lucienne STASSAERT

OFFENES HERZ - OPEN HEART

The book is trilingual poetry volume. Stouten's themes are travel, music, love, memories. His language is varied and clear. Offenes Herz - Open Hart - Open Heart lets the reader dream and think. Open Heart is a great overview of his work, being his 6th volume of poetry. Japan, Syria, Athens and the means of travel will give the reader the effortless joy of an armchair tourist. Yet you'll be enriched by Stouten's experience. The translator/poet Fred Schywek is responsible for the German translation and Annmarie Sauer for the English from the Dutch original.

Eilanden en poëzie

NET VERSCHENEN: mijn boek 'Beminde eilanden van Bart Stouten' (bij uitgeverij Averbode). Een boek over de verrassende rol die eilanden gespeeld hebben in het aanvuren van mijn literaire gevoeligheden. Meer en meer zijn ze samen een soort archipel gaan vormen, een eilandengroep waar ik herinneringen kon sprokkelen aan mijn mooiste ontmoetingen en meest inspirerende poëzie. Ik bezing de exotiek van Bali; de rauwe en door alcoholisme getekende verlatenheid van het koude eskimo-eiland Teller in het Noorden van Alaska; ik schrijf over dichter Tomas Morales op Gran Canaria; over de onbekende stilte-code in een piepkleine bar in de 'stad van de sneeuw', Sapporo; over de vuurtoren op het Australische Rottnest eiland die me zin geeft om binnen te dringen in het turbulente leven van Edward Hopper; op Santorini droom ik van Elytis, Kavafis en Homeros, en probeer me voor te stellen hoe hun verzen vandaag zouden klinken... en ondertussen, schrijvend over mijn zorgvuldig gekoesterde geheime plekjes, praat ik over de reis van mijn poëtische 'Wachstum'.

Bij uitg. Averbode verscheen: 'Het ware Eden van Bart Stouten'

Een bezoek aan een zentempel in Japan. De vriendschap met een Japanse monnik. Heden en verleden die als zorgvuldig beschreven puzzelstukjes van de ziel in elkaar vallen. In dit dagboek neem ik de lezer mee op een inspirerende verkenning van mijn 'ware Eden', met een focus op het latente en vaag vermoede en in een taal die spontaan opwelt uit het onbewuste. Mijn spiritueel decoderen van elementen uit film, werkelijkheid en verbeelding wil als een hefboom werken onder de eigen - vergeten - essenties.

EEN BOEK VAN TIJD

In Een Boek van Tijd neem ik origineel afscheid, niet alleen van de halve eeuw die achter me ligt, maar ook van de behoefte zélf om passioneel terug te blikken. Om die laatste terugblikkende verzen wil ik vechten, als een mummie in mijn eeuwigheid. Ik ben als dichter in deze bundel een soort curator: ik assembleer de tijd als een sfeervolle ruimte, verlicht door het ironische spot-licht van een relativerend geheugen. Het verleden krijgt zo de fantasierijke aantrekkelijkheid van een heus museum met visueel aantrekkelijke jaren waartussen de lezer vrij kan rondlopen. Elk gedicht stelt weer een ander Wander-jaar voor; de wazige eerste levensjaren vormen een dierbaar continuüm - net zo de jaren die nog moeten komen. Er wordt ingezoomd op details van een plek, personage of gebeurtenis die het specifieke jaar 'markeerde' in het geheugen. Ik distilleer zo tijdgebonden essenties en neem ze mee naar een tijdloze toekomst, die zich visionair laat voelen aan het slot. Tijd wordt, via de bewaarde fragmenten, tastbaar, als schilderijen waarop het bewustzijn kan inzoomen.